Επίσης κατά το άρθρο 390 ΚΠολΔ το δικαστήριο εκτιμά ελεύθερα τις γνωμοδοτήσεις προσώπων, που έχουν ειδικές γνώσεις επιστήμης ή τέχνης σε αιτήματα που αφορούν εκκρεμή δίκη, οι οποίες συντάχθηκαν ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου και προσάγονται από αυτόν. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι οι έγγραφες εκθέσεις των τεχνικών συμβούλων των διαδίκων, με τις οποίες διατυπώνουν κατά το άρθρο 392 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ. τις γνώσεις τους για τη γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων, εφόσον συντάχθηκαν κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, δεν συνιστούν ιδιαίτερο αποδεικτικό μέσο, αλλά έγγραφα που εκτιμώνται, ως τεκμήρια, ελεύθερα από το δικαστήριο (ΑΠ 1020/2014, ΑΠ 779/2005, ΑΠ 621/2000 όλες ΤΠΝ).
Σε περίπτωση που οι πραγματογνώμονες είτε δεν ακολούθησαν τις οδηγίες είτε δεν έλαβαν υπόψη τα στοιχεία της δικογραφίας και παρά ταύτα συνέταξαν την έκθεσή τους, δεν δημιουργείται ακυρότητα ακόμη και αν υπάρχει βλάβη του διαδίκου. Διότι, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 387 και 388 του ΚΠολΔ το δικαστήριο, από τη μία πλευρά εκτιμά ελεύθερα τη γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων και επομένως έχει εξουσία να μην της προσδώσει βαρύτητα, αν δεν ακολουθήθηκαν οι οδηγίες που δόθηκαν στους πραγματογνώμονες ή οι διευκρινίσεις των διαδίκων, και από την άλλη πλευρά έχει το δικαίωμα, αν το κρίνει σκόπιμο, να διατάξει είτε με αίτηση των διαδίκων είτε και αυτεπαγγέλτως νέα πραγματογνωμοσύνη ή επανάληψη ή συμπλήρωσή της από τους ίδιους ή άλλους πραγματογνώμονες (ΑΠ 900/2014 ΤΠΝ, ΑΠ 624/2013 ΤΠΝ, ΑΠ 1326/2003 ΤΠΝ, ΑΠ 297/2011 ΤΠΝ, ΑΠ 1588/1991 ΕλλΔ/νη 34, 326).
Επανάληψη της πραγματογνωμοσύνης διατάσσεται από το δικαστήριο όταν η αρχική πραγματογνωμοσύνη έχει ατέλειες ή ασάφειες, που δεν μπορούν να θεραπευθούν με την παροχή διευκρινήσεων, κατά το άρθρο 384 ΚΠολΔ. Η νέα πραγματογνωμοσύνη διατάσσεται ως προς τα ίδια θέματα, για τα οποία είχε διαταχθεί η αρχική αλλά από καινούριους πραγματογνώμονες, όταν το δικαστήριο δεν έχει τις αναγκαίες επιστημονικές ή τεχνικές γνώσεις για να ελέγξει το περιεχόμενο της αρχικής γνωμοδοτήσεως, η ορθότητα της οποίας αμφισβητείται κατά τρόπο που κλονίζει το δικαστήριο. (ΑΠ 1025/2014 ΤΠΝ)
Τέλος από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 375, 380, 382, 392 και 159 παρ.2 ΚΠολΔ συνάγεται ότι σε περίπτωση μη επίδοσης στον αντίδικο αντιγράφου της απόφασης περί διορισμού πραγματογνώμονα, η ακυρότητα της πραγματογνωμοσύνης, από την μη κοινοποίηση της απόφασης διορισμού του στους διαδίκους, επέρχεται μόνο, αν η παράβαση αυτή επέφερε βλάβη στον διάδικο που την επικαλείται κατ' άρθρο 159 παρ.3 ΚΠολΔ, η οποία δεν μπορεί να αποκατασταθεί διαφορετικά. Μόνο, όμως, ο μη διορισμός τεχνικού συμβούλου δεν αρκεί για να θεμελιώσει βλάβη, αφού, όπως προκύπτει από το άρθρο 392 παρ.1 και 3 του ΚΠολΔ, ο διορισμός του μπορεί να γίνει και μετά την πραγματογνωμοσύνη έως τη συζήτηση της υπόθεσης και να αναπτύξει και τη γνώμη του για τη γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων προφορικά ενώπιον του δικαστηρίου ή να την υποβάλει εγγράφως, να υποβάλει δε και ερωτήσεις στους πραγματογνώμονες. Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 368 επ. του ΚΠολΔ για την πραγματογνωμοσύνη, δεν απορρέει υποχρέωση του πραγματογνώμονα να καλέσει τους διαδίκους να του προσκομίσουν στοιχεία. (ΑΠ 624/2013 ΤΠΝ).
Συνοψίζοντας, επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι το δικαστήριο εκτιμά ελεύθερα την πραγματογνωμοσύνη και τις γνωμοδοτήσεις των τεχνικών συμβούλων και να επισημάνω την ανάγκη να γίνει άμεση εκκαθάριση των καταλόγων των πραγματογνωμόνων, που τηρείται στο κάθε Πρωτοδικείο, γιατί όλο και περισσότεροι πραγματογνώμονες για διάφορες αιτίες αρνούνται τον διορισμό τους, γεγονός που επιβάλλει την αίτηση αντικατάστασης, επιβαρύνει με αδικαιολόγητα έξοδα τον επιμελέστερο των διαδίκων, επιβαρύνει με ανούσιο φόρτο εργασίας δικαστές, γραμματείς κλπ και  δημιουργεί σοβαρή καθυστέρηση στην ουσιαστική απονομή της δικαιοσύνης.
2: Οι βασικοί λόγοι που καθιστούν αναγκαία την τεχνική πραγματογνωμοσύνη στην διερεύνηση των συνθηκών επέλευσης του τροχαίου ατυχήματος.  
Όπως είναι γνωστό η ραγδαία και ασυγκράτητη εξέλιξη της τεχνολογίας οδηγεί στην παραγωγή υπερσύγχρονων αυτοκινήτων με τρομακτικές επιδόσεις ακόμα και στην κατηγορία μικρού κυβισμού, λόγω της χρήσης  κινητήρων υπερπλήρωσης καυσίμου (τούρμπο).