Βεβαίως πρέπει να σημειωθεί ότι δεν λείπουν και φωτεινά παραδείγματα Δικαστών, οι οποίοι δεν διστάζουν (συνήθως με τεκμηριωμένη περί του αντιθέτου τεχνική πραγματογνωμοσύνη) να αχθούν σε δικανική κρίση ότι η έκθεση αυτοψίας της Τροχαίας ή/και το σχεδιάγραμμα δεν αποδίδουν τα πραγματικά δεδομένα του συμβάντος. Ωστόσο αυτά αποτελούν την εξαίρεση.
Κατά κανόνα τα Δικαστήρια της ουσίας στα πλαίσια της διερεύνησης των συνθηκών επέλευσης του τροχαίου ατυχήματος, αξιολογούν την έκθεση αυτοψίας και το πρόχειρο σχεδιάγραμμα, ως αποδεικτικά μέσα μείζονος σημασίας και αυξημένης αποδεικτικής βαρύτητας και στηρίζονται στις καταγραφές τους για να αχθούν σε κρίση για το ζήτημα της υπαιτιότητας.
Η επιλογή αυτή βασίζεται στο καταρχήν ορθό σκεπτικό ότι η έκθεση αυτοψίας και το πρόχειρο σχεδιάγραμμα συντάσσονται από τα όργανα της Τροχαίας, τα οποία είναι κατά τεκμήριο αντικειμενικά και «τρίτα» πρόσωπα ως προς τους διαδίκους.  
Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο συντάκτης τους-προανακριτικός υπάλληλος έχει τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να είναι ακριβής η αυτοψία, και το πρόχειρο σχεδιάγραμμα, το οποίο πολλές φορές δεν σχεδιάζεται υπό κλίμακα, ούτε αποτυπώνει απόλυτα όλα τα ευρήματα. Κι αυτό γιατί, αφενός μεν η εκπαίδευση των αρμόδιων οργάνων της τροχαίας στο αντικείμενο που καλούνται να υπηρετήσουν είναι ελλιπής έως ανύπαρκτη αφετέρου δε στερούνται σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όχι σπάνια τα Δικαστήρια να εκδίδουν εσφαλμένη απόφαση, αφού η κρίση τους είναι στηριγμένη σε εσφαλμένα ή ελλιπή στοιχεία.
Ειδικά για το θέμα της χρήσης της σύγχρονης τεχνολογίας επιτρέψτε μου να εκφράσω την θλίψη μου και την απογοήτευσή μου γιατί μέχρι και σήμερα δεν κατέστη εφικτό τα όργανα της Τροχαίας να χρησιμοποιούν σε όλα τα τροχαία ατυχήματα με σωματικές βλάβες ή/και θάνατο συσκευές βιντεοσκόπησης, ώστε να είναι δυνατή η απόλυτη αποτύπωση όλων των ευρημάτων μετά από ένα τροχαίο ατύχημα και η επισκόπηση και αξιολόγησή του σχετικού ψηφιακού δίσκου  από το Δικαστήριο και τους διαδίκους, αλλά και από τους πραγματογνώμονες-τεχνικούς συμβούλους.
Υπενθυμίζω ότι στο τριήμερο Συνέδριο με θέμα Τροχαίο Ατύχημα - Ιδιωτική Ασφάλιση  που διοργάνωσε τον 12ο του 2008 η ΕΝΑΔΙΑΒΕ με τον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης η σχετική πρόταση έτυχε ένθερμης υποδοχής από όλους τους συμμετέχοντες και από τον τότε Υποδιευθυντή Τροχαίας Θεσσαλονίκης κ. Αποστολίδη που είχε εισηγηθεί σχετικά με την έκθεση αυτοψίας.
Παρά ταύτα, μέχρι και σήμερα δεν έχει καθιερωθεί νομοθετικά η υποχρεωτική χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και η βιντεοσκόπηση του τόπου του ατυχήματος και των ευρημάτων σε τροχαία ατυχήματα με σωματικές βλάβες ή/και θάνατο.

Κεφάλαιο 3ο : Η τεχνική πραγματογνωμοσύνη σε τροχαία ατυχήματα υλικών ζημιών και σε τροχαία ατυχήματα με σωματικές βλάβες ή/και θάνατο, υπαιτιότητα και ανάλυση-ανασχεδιασμός ατυχήματος.  
Όπως παραπάνω τονίσθηκε στα τροχαία ατυχήματα υλικών ζημιών οι πληροφορίες του δελτίου τροχαίου ατυχήματος τις περισσότερες φορές πολύ λίγα μπορούν να συνεισφέρουν στην διερεύνηση των συνθηκών επέλευσής του.
Έτσι αποκτά ιδιαίτερη αποδεικτική αξία η τεχνική πραγματογνωμοσύνη που συντάσσεται με επιμέλεια των διαδίκων, για την διερεύνηση των συνθηκών επέλευσης του ατυχήματος, αφού σχεδόν ποτέ δεν διατάσσεται η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης από το Δικαστήριο για τροχαία ατυχήματα με υλικές ζημίες.
Πολλές φορές η τεχνική πραγματογνωμοσύνη διενεργείται με επιμέλεια του ενάγοντα προς απόδειξη της τυχόν ολοσχερούς καταστροφής του ζημιωθέντος οχήματος και του ασύμφορου της επισκευής του ή και το αντίθετο, δηλαδή με επιμέλεια του εναγομένου προς απόδειξη του ισχυρισμού ότι το όχημα μπορούσε να επισκευαστεί, δεν υπήρχε ολοσχερής καταστροφή του ή και για να υποστηριχθεί η ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του ενάγοντα στην επίταση της ζημίας του, η οποία κόστισε περισσότερο από την αξία του.