(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Ευθύνη από αυτοκινητικό ατύχημα. Διάκριση των αξιώσεων από αδικοπραξία και από το ν. ΓπΝ/1911. Η πρώτη προϋποθέτει πταίσμα, όχι όμως και η δεύτερη, με την οποία καθιερώνεται ειδική γνήσια αντικειμενική ευθύνη του ιδιοκτήτη, του κατόχου και του οδηγού αυτοκινήτου, ανεξάρτητη από πταίσμα, για τις ζημίες που προκαλούνται σε τρίτους κατά τη λειτουργία του. Η ευθύνη αυτή μετριάζεται στις περιπτώσεις που από αντικειμενικούς λόγους δεν μπορεί να αποφευχθεί το ατύχημα, οποιαδήποτε επιμέλεια και αν κατέβαλε ο οδηγός, οπότε ανακύπτει ανάγκη μετριασμού της εν λόγω ευθύνης. Δεν θεωρούνται «τρίτοι» κατά τις διατάξεις του ν. ΓπΝ/1911 οι επιβάτες του ζημιογόνου αυτοκινήτου. Οι αξιώσεις αυτών για αποζημίωση ή χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης διέπονται από το κοινό δίκαιο. Θραύση του εμπρόσθιου δεξιού ελαστικού αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα να εκτραπεί αυτό της πορείας του και να ανατραπεί σε παρακείμενο ελαιοπερίβολο, όπου και ακινητοποιήθηκε, αφού προσέκρουσε σε ένα ελαιόδενδρο. Παραβίαση, ευθέως και εκ πλαγίου, από το Εφετείο της διάταξης του άρθρου 330 εδ. β’ του ΑΚ. Αναιρεί την υπ΄αριθ. 147/2009 απόφαση του Εφετείου Καλαμάτας. Παραπέμπει.

Για περισσότερα πατήστε ΕΔΩ